“ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ”
«Όσο πιο µακρυά είµαστε από την πατρίδα µας, τόσο περισσότερο τη σκεφτόµαστε και τόσο περισσότερο, την αγαπάµε.
Όταν βρίσκοµαι στην Ελλάδα βλέπω τις µικρότητες, τις ίντριγκες, τις ανοησίες, τις ανεπάρκειες των αρχηγών, τη µιζέρια του λαού.
Όµως πιο µακρυά δεν βλέπουµε τόσο ευδιάκριτα την ασκήµια και έχουµε περισσότερη ελευθερία να πλάσουµε µια εικόνα της πατρίδας αντάξια ενός ολοκληρωτικού έρωτα.
Να γιατί δουλεύω καλύτερα και αγαπώ καλύτερα την Ελλάδα όταν βρίσκοµαι στο εξωτερικό.
Μακρυά της καταφέρνω να συλλάβω καλύτερα την ουσία της και την αποστολή της στον κόσµο, και συνακόλουθα τη δική µου ταπεινή αποστολή.
Κάτι ιδιαίτερο συµβαίνει στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Γίνονται καλύτεροι.
Έχουν την περηφάνια της φύσης τους, νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνη και είναι αντάξιοι των προγόνων τους.
Η πεποίθησή τους, ότι κατάγονται από τον Πλάτωνα και τον Περικλή, µπορεί ίσως να είναι µια ουτοπία, µία αυθυποβολή χιλιετιών, όµως αυτή η αυθυποβολή, γενόµενη πίστη, ασκεί µια γόνιµη επίδραση στη νεοελληνική ψυχή.
Χάρη σ’ αυτή την ουτοπία επέζησαν οι Έλληνες. Μετά από τόσους αιώνες εισβολών, σφαγών, λιµών, θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί.
Όµως η ουτοπία, που έγινε πίστη, δεν τους αφήνει να πεθάνουν.
Η Ελλάδα επιζεί ακόµα, επιζεί νοµίζω µέσα από διαδοχικά θαύµατα».