Πόσο εύκολο πιστεύετε είναι να δώσεις στους φίλους σου να καταλάβουν ποιοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν το ποια από τα κρασιά που θα δοκιμάσουν ή έχουν δοκιμάσει μπορούν να αξιολογηθούν ως εξαιρετικής ποιότητας;
Οπότε: ‘Τι είναι ένα καλό κρασί;’ Ή πότε λέμε καλό ένα κρασί; Εκεί δανειζόμενος τα λόγια του οινοποιού Γιάννη Μπουτάρη : ‘Καλό κρασί είναι το κρασί το οποίο μας αρέσει’. Εντιμότατη απάντηση και την ασπάζομαι αλλά προφανώς δεν αρκεί αν θέλεις να κινηθείς και να μάθεις κάτι παραπάνω.
Θα αποπειραθώ λοιπόν στη συνέχεια να γράψω τι είναι αυτό το οποίο κατά τη γνώμη αρκετών ειδικών κάνει ένα κρασί εξαιρετικό και το ξεχωρίζει μέσα από το πλήθος.
Ένα από τα βασικά στοιχεία το οποίο θεωρούν ότι δεν πρέπει να λείπει από ένα εξαιρετικό κρασί είναι η πολυπλοκότητα. Όσο περισσότερο το μυρίζεις και όσο το αφήνεις στο ποτήρι ένα εξαιρετικό κρασί θα σου αποκαλύπτει πλήθος διαφορετικών αρωμάτων σε διάφορα επίπεδα συγκεντρώσεων σε τέτοιο σημείο που δεν θα σε αφήνει να προχωρήσεις παραπέρα. Γευστικά θα είναι πολυεπίπεδο και με κάθε γουλιά θα μπορείς να ανακαλύψεις ολοένα και περισσότερα καινούρια στοιχεία. Ένα δεύτερο πολύ βασικό χαρακτηριστικό είναι η ισορροπία και η αρμονία που τα εξαιρετικά κρασιά διαθέτουν. Δεν θα υπάρχει τίποτα που θα χαλάει την αρμονία των επιμέρους συστατικών του, κανένα δεν θα προσπαθεί να καπελώσει το άλλο. Ακόμα και ένα πανάκριβο κρασί σε νεαρή ηλικία μπορεί να μην διαθέτει αυτό το χαρακτηριστικό στη νεότητα του, ωστόσο να διαθέτει το δυναμικό να εξελιχθεί σε κάτι εξαιρετικό, αφού σε τέτοιες περιπτώσεις ο χρόνος θα βοηθήσει να ισορροπήσουν μεταξύ τους τα επιμέρους στοιχεία του. Αντίστοιχα -εκτός κρασιού-ως παράδειγμα μία ορχήστρα με καταπληκτικούς σολίστες στο δυναμικό της, χρειάζεται αρκετό χρόνο μαζί πριν επιτευχθεί η απόλυτη αρμονία και η ισορροπία στο άκουσμα της μουσικής.
Θεωρούν επίσης οι ειδικοί ότι ένα εξαιρετικό κρασί θα πρέπει να διαθέτει δυνατότητες παλαίωσης στη φιάλη, ανάλογα βέβαια και με την κατηγορία στην οποία ανήκει. Όχι δεν αφήνω απέξω τα λευκά κρασιά, αφού κάποια από τα καλύτερα παραδείγματα, όπως Riesling, Chardonnay, Ασύρτικο έχουν σημαντικές ικανότητες παλαίωσης. Άλλο ένα στοιχείο το οποίο έβαλε ο Απόστολος Μούντριχας στο μυαλό πολλών με αφορμή πριν από χρόνια την τότε καινούρια του Σαντορίνη είναι το ιστορικό ενός κρασιού. Είπε χαρακτηριστικά για το πρωτοεμφανιζόμενο κρασί του: ‘Μη βιαστείτε να το χαρακτηρίσετε εξαιρετικό ακόμα και αν δοκιμάζοντας το έχετε αυτή την πεποίθηση. Για να χαρακτηριστεί ένα κρασί εξαιρετικό θα πρέπει να υπάρχει και ένα ιστορικό πίσω του και για την Σαντορίνη μου είναι μόλις η πρώτη χρονιά παραγωγής. Τι θα λέτε του χρόνου ή τον μεθεπόμενο χρόνο ή σε μία δεκαετία για το κρασί δηλαδή;
Άλλο ένα μάθημα ήρθε μέσα από μια γευσιγνωσία που έγινε ένα πάλι πριν από χρόνια με τα κορυφαία Chablis Grand Cru του Joseph Drouhin. Είπε λοιπόν: Ένα εξαιρετικό κρασί οφείλει να εκφράζει με ακρίβεια την χρονιά από την οποία προέρχεται. Μέσα από τις δέκα χρονιές που δοκιμάστηκαν και την έντονη συζήτηση που ακολούθησε ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο. Όλα τα κρασιά ήταν σπουδαία, μα το καθένα διέθετε τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα απόρροια σε πολύ μεγάλο βαθμό της συγκεκριμένης χρονιάς, καλής ή δύσκολης. Και βέβαια παρά τις μεταξύ τους διαφορές όλα μπορούσαν να αποδώσουν ξεκάθαρα την περιοχή από την οποία προέρχονταν. Κρασιά τα οποία δεν διαθέτουν τυπικότητα και μία αίσθηση προέλευσης, ότι προέρχονται δηλαδή από κάπου συγκεκριμένα δεν μπορούν κατά τη γνώμη μου να ανήκουν σε αυτή την κατηγορία των ξεχωριστών. Αυτό το ονομάζουν terroir στα Γαλλικά και είναι η ευρύτερη έννοια του όρου αυτού που σίγουρα όμως συμπεριλαμβάνει το όραμα και τις ικανότητες αυτού που το παράγει.
Τέλος κατά τη ταπεινή γνώμη μου ένα εξαιρετικό κρασί πρέπει να είναι αξιομνημόνευτο. Πόσα πράγματι κρασιά έχετε δοκιμάσει τα οποία δεν μπορούν να φύγουν από τη μνήμη σας ή που σε κάθε αναφορά σε αυτά έχετε τη γεύση τους ακόμα στο στόμα σας;
Τι μπορεί πραγματικά να κάνει ένα κρασί εξαιρετικό;
Μάλλον «κάθομαι» πολύ καιρό και μήπως , λέω μήπως διυλίζω τον κώνωπα;
Πάντα ‘γειά
Antonis Fragkioudakis