Τι κι αν το τραγουδήσαµε; Τι κι αν διαδηλώσαµε και κλείσαµε τους δρόµους; Κανένας δεν µας άκουσε πραγµατικά, κανένας δεν συγκινήθηκε µε την περίπτωση της Αιγιάλειας. Το ΤΕΙ έκλεισε οριστικά και πλέον µοιρολογούµε για το… «φευγιό» του, νιώθοντας ότι το Αίγιο είναι µόνο, χωρίς κυβερνητική στήριξη και νοιάξιµο.
Από τη στήλη “Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ” – Εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Μοιρολογούµε για το ΤΕΙ. ‘Ο,τι χάνεται αφήνει ως αποτύπωµα πάντα έναν πόνο βουβό, αγανάκτηση και θυµό. Η απόδοση ευθυνών βαρύνει βουλευτές και δηµοτικές αρχές. Εξαρχής έπρεπε να είχε γίνει πράξη, η δέσµευση για τέσσερις σχολές στο πανεπιστηµιακό ίδρυµα του Αιγίου. Κάποιοι εφησυχάστηκαν. Αντί να «κλειδώσουν» τις σχολές, αντί να επικεντρωθούν στην απόκτησή τους και να ενισχύσουν το ακαδηµαϊκό ίδρυµα, επαναπαύτηκαν και αδιαφόρησαν.
Η έλλειψη αντίληψης και αποκόµισης των µεγίστων πλεονεκτηµάτων της απόκτησης τεσσάρων σχολών δεν κατέστη δυνατή. Εάν είχαν δηµιουργηθεί εξαρχής οι τέσσερις σχολές, τώρα το τµήµα θα ήταν αυτοδύναµο και δεν θα είχε αυτή την τραγική κατάληξη.
Μαζεύοντας τα αποµεινάρια των χρόνων που χάθηκαν και όσα ταυτόχρονα η έχασε η πόλη από την απραξία και την αδιαφορία αυτών που διοικούσαν, επικρατεί βουβαµάρα και βαθύς πόνος. Κυρίως όµως, ένας έντονος εκνευρισµός, όλων όσων στην παρούσα χρονική στιγµή, εκµεταλλεύονται το άδοξο τέλος του ΤΕΙ, για πολιτικές, κοµµατικές σκοπιµότητες. Αρκετά. Σας βαρεθήκαµε! Μπουχτήσαµε!
Τώρα θα µας πείτε, είναι αργά για δάκρυα! Το… µοιρολόι για το χαµένο ΤΕΙ µας, δεν θα ξεπεραστεί ποτέ, αφού το υπέροχο ιστορικό κτήριο της Χαρτοποιίας που στεγαζόταν, πάντα θα µας θυµίζει την ύπαρξή του και το άδοξο τέλος του. Πόσο κρίµα!