Με μια μικρή αλλαγή στη χημική σύνθεση του πλαστικού, που επιτρέπει την αντικατάσταση του πετρελαίου με ασβεστόλιθο, μια ομάδα Χιλιανών επιχειρηματιών κατάφερε να κατασκευάσει πλαστικές σακούλες και επαναχρησιμοποιήσιμα υφάσματα που είναι υδατοδιαλυτά και δεν ρυπαίνουν.
Ο Ρομπέρτο Αστέτε και ο Κριστιάν Ολιβάρες ξεκίνησαν πειράματα για την παραγωγή βιοαποικοδομήσιμων απορρυπαντικών, αλλά κατέληξαν στον χημικό τύπο με βάση την πολυβινυλική αλκοόλη (PVA), η οποία είναι διαλυτή στο νερό, αντικαθιστώντας τα παράγωγα πετρελαίου.
Η εταιρεία με την ονομασία SoluBag αναμένεται να κυκλοφορήσει τα προϊόντα της τον Οκτώβριο στη Χιλή, μία από τις πρώτες χώρες στη Λατινική Αμερική που απαγόρευσε τη χρήση συμβατικών πλαστικών σακουλών από τα καταστήματα.
«Αυτό που παραμένει στο νερό είναι ο άνθρακας που δεν έχει επίδραση στο ανθρώπινο σώμα», δήλωσε ο Αστέτε κατά τη διάρκεια επίδειξης στο Σαντιάγο.
«Αφού μελετήσαμε τη βιομηχανία, και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι περίπου ένα τρισεκατομμύριο πλαστικές σακούλες χρησιμοποιούνται παγκοσμίως κάθε χρόνο, προσπαθήσαμε να κατασκευάσουμε ένα καθημερινό προϊόν που δεν είναι επιβλαβές για το περιβάλλον μας», πρόσθεσε.
«Η μεγάλη διαφορά μεταξύ του παραδοσιακού πλαστικού και του δικού μας είναι ότι το πρώτο παραμένει στο περιβάλλον για 150 με 500 χρόνια, ενώ το δικό μας μόνο πέντε λεπτά».
Ο τύπος επιτρέπει την κατασκευή οποιουδήποτε πλαστικού υλικού, και η εταιρεία εργάζεται ήδη για την κατασκευή προϊόντων όπως μαχαιροπήρουνα, πιάτα, υφάσματα και πλαστικά δοχεία.
Οι κατασκευαστές μπορούν επίσης να προγραμματίσουν τη θερμοκρασία στην οποία τόσο οι πλαστικές σακούλες όσο και οι σάκοι απορριμμάτων θα διαλύονται κατά την επαφή με το νερό, ώστε να υπολογίζεται και το ενδεχόμενο βροχής.
Ένα άλλο πλεονέκτημα του πλαστικού είναι ότι αποφεύγεται ο κίνδυνος της ασφυξίας από σακούλα, μια σημαντική αιτία παιδικής θνησιμότητας, αφού διαλύεται σε επαφή με τη γλώσσα ή με δάκρυα.
(«ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»)
