Ερευνητές στη Βρετανία ανέπτυξαν μια πειραματική μεμβράνη από το υλικό-θαύμα γραφένιο, η οποία φιλτράρει τα άλατα που περιέχει το νερό της θάλασσας, καθιστώντας το έτσι πόσιμο.
Οι επιστήμονες είχαν αρχίσει προ ολίγων ετών να αναπτύσσουν τεχνολογίες φιλτραρίσματος με τη χρήση μεμβρανών από νανοσωματίδια άνθρακα, γραφένιο ή οξείδιο του γραφενίου. Τα τελευταία φίλτρα θεωρούνται τα πιο ελπιδοφόρα, καθώς έχουν δείξει έως τώρα ότι μπορούν να συγκρατήσουν μικρά νανοσωματίδια, οργανικά μόρια και ορισμένα άλατα, ενώ παράλληλα επιτρέπουν την μαζική παραγωγή τους.
Όμως μέχρι σήμερα αυτές οι μεμβράνες οξείδιου του γραφενίου είχαν ένα βασικό ελάττωμα και έτσι δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το φιλτράρισμα των κοινών αλάτων που απαιτείται για την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού. Τα προηγούμενα φίλτρα διογκώνονταν, όταν βυθίζονταν στο νερό, με συνέπεια οι πόροι τους να μεγαλώνουν και να αφήνουν να περνούν τα άλατα.
Τώρα, για πρώτη φορά, επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ (μεταξύ των οποίων ο νομπελίστας και «πατέρας» του γραφένιου Αντρέ Γκάιμ), με επικεφαλής τον καθηγητή Ραχούλ Ναΐρ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νανοτεχνολογίας “Nature Nanotechnology”, πέτυχαν ακριβώς αυτό: μία μεμβράνη που φιλτράρει αποτελεσματικά το θαλασσινό νερό.
Το επίτευγμα ανοίγει νέες δυνατότητες για πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους στον πλανήτη μας, οι οποίοι δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε καθαρό και πόσιμο νερό. Επιπλέον, οι υπάρχουσες τεχνολογίες αφαλάτωσης είναι ενεργοβόρες και επιβαρύνουν το περιβάλλον.
«Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προκειμένου να ανοίξουν νέες δυνατότητες, ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των τεχνολογιών αφαλάτωσης», δήλωσε ο Ναΐρ και επεσήμανε ότι φαίνεται εφικτή η μαζική παραγωγή τέτοιων φίλτρων από γραφένιο.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών εκτιμά ότι έως το 2025 το 14% του παγκόσμιου πληθυσμού θα αντιμετωπίσει ελλείψεις νερού. Το γραφένιο υπόσχεται μια επανάσταση στις τεχνολογίες φιλτραρίσματος σε όλο τον κόσμο, ιδίως σε χώρες που δεν μπορούν να επενδύσουν για τη δημιουργία μεγάλων μονάδων αφαλάτωσης.
Όμως, σύμφωνα με τους ερευνητές, μέχρι να δημιουργηθεί ο βασικός στόχος, δηλαδή μια εύχρηστη και με ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας συσκευή φιλτραρίσματος από γραφένιο, η οποία θα είναι κατάλληλη τόσο για θαλασσινό νερό όσο και για νερό αποβλήτων, θα χρειασθούν περισσότερες έρευνες, ώστε να μπορούν αυτές οι μεμβράνες να παράγονται φθηνά σε βιομηχανική κλίμακα και να αντέχουν για καιρό μέσα στο νερό.
Σύνδεσμος για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία
